Masowe powstawanie towarzystw i klubów sportowych w naszym regionie datuje się od czasu Powstań Śląskich. Wtedy to jak grzyby po deszczu, pojawiały się kolejne ogniska i kluby sportowe, bazujące na zyskującej popularność działalności Towarzystw Gimnastycznych „Sokół”.
Nie inaczej było i w Ornontowicach.
W roku 1920, z inicjatywy członka TG „Sokół”, Franciszka Swobody, powstał jednosekcyjny klub sportowy „Pogoń”, zrzeszający amatorów futbolu, choć ci nie tylko „kopali” futbolówkę, ale startowali w innych dyscyplinach sportu. Pogoń w pierwszym etapie swojego funkcjonowania należała go Górnośląskiego Związku Towarzystw Sportowych, a następnie do Rybnickiego Obwodu Górnośląskiego Związku Piłki Nożnej, z siedzibą w Bytomiu. Nie był to jedyny klub w Ornontowicach. W roku 1923 powstało Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół" (funkcjonowało do roku 1935), w 1925 – Klub Sportowy „Wolność”, który działał do roku 1928, w 1927 – Stowarzyszenie Młodzieży Polskiej (do 1939) i w 1933 – Oddział Młodzieży Polskiej (do 1939). Drużynę piłkarską miał też K.S. „Strzelec”.
Zorganizowaną działalność sportową przerwała wojna.
Po wojnie na wznowienie organizacji sportowych w Ornontowicach trzeba była czekać trzy lata. W marcu 1948 roku reaktywowano "Pogoń", która działała w oparciu o Samopomoc Chłopską.
Zgodnie z regulaminem futboliści z Ornontowic rozpoczęli występy od najniższego szczebla, czyli od klasy „C”. Pogoń była klubem biednym. Nie miała własnego obiektu, więc mecze w roli gospodarza rozgrywane były na boisku przy ulicy Dworcowej. Jej stan posiadania w tamtym okresie czasu, to dwie piłki, jeden komplet strojów i sześć par butów. Właśnie kondycja finansowa sprawiła, że nie można było powołać innych sekcji sportowych, a klub w celu pozyskania środków organizował imprezy pozasportowe, a także przedstawienia teatralne.
W styczniu 1949 roku powołano nowy Zarząd klubu, na czele którego stanął Alojzy Ulbrych.
Pięć miesięcy później przeprowadzono reorganizację klubu i powstał Ludowy Zespół Sportowy.
W latach 1957-1964 piłkarze LZS Ornontowice występowali w Klasie "C" w Podokręgu Katowice i w 1958 roku byli bliscy wywalczenia awansu do klasy "B". Po sezonie 1963/1964 klub z Ornontowic ponownie został przeniesiony do Podokręgu Rybnik, gdzie m in. uzyskał awans do Klasy "B". W 1977 roku po wcześniejszych słabych występach drużyna nie przystąpiła do nowego sezonu.
W tym czasie w klubie funkcjonowała też sekcja piłki ręcznej, koncentrująca się na szkoleniu młodzieży, a seniorzy przez pewien okres czasu występowali w klasie „A”. Potem sekcję przeniesiono do pobliskiego Orzesza.
Przerwa w działalności LZS Ornontowice trwała kilka lat i w 1983 roku z inicjatywy Marka Zdrzałka i Marka Kaleja przy wsparciu Huberta Zdrzałka klub został reaktywowany, stając się ponownie członkiem Podokręgu Rybnik. LZS działał w Ornontowicach do 1985 roku, po czym na piłkarskiej mapie Polski pojawił się GKS Gwarek Ornontowice.
Klub powstał 3 lipca 1985 roku, a patronat nad nim objęła kopalnia Budryk.
Klub dofinansowywany był ze składek kopalnianej załogi oraz przez związki zawodowe. Na pierwszym Walnym Zebraniu zatwierdzony został Statut klubu, który powstał na bazie Statutu LZS Ornontowice. Wybrano też pierwszy Zarząd GKS "Gwarek", w którym zaszczytną funkcję prezesa honorowego pełnił dr inż. Franciszek Rakowski.
W roku 1986 przy współudziale KWK "Budryk", w Ornontowicach wybudowano stadion piłkarski. Piłkarze tym razem rywalizowali w rozgrywkach podokręgu Zabrze Okręgowego Związku Piłki Nożnej w Katowicach.
W sezonie 1985/1986 "Gwarek" wywalczył pierwszy w swej historii awans. Drużyna prowadzona przez trenerów: Bajgera, Słowińskiego i Grzegorczyka wygrała „w cuglach” klasę "B", doznając w całym sezonie tylko dwóch porażek, i jeden mecz remisując.
Kolejne dwa sezony "Gwarek" występował w Klasie "A". W sezonie 1986/1987 beniaminek z Ornontowic prowadzony przez trenera Grzegorczyka zajął wysokie IV miejsce i jak się później okazało był to zwiastun kolejnego awansu wywalczonego w następnym sezonie ligowym. W sezonie 1987/1988 opiekę nad zespołem przejął Zygmunt Ficek i jego piłkarze rozpoczęli kolejny marsz w górę piłkarskiej hierarchii.
W 1988 roku "Gwarek" awansował do klasy terenowej, a w kolejnym sezonie do ligi okręgowej.
Po latach „tłustych”, przyszły jednak „chude” i w sezonie 1991/1992 nastąpił okres słabszych występów. Trzeba było przełknąć gorzką pigułkę związaną z degradacją do klasy "A".
Ekipie z Ornontowic marzyła się jednak gra na boiskach wyższych klas rozgrywkowych i usilnie do tego dążyła.
Kolejny awans do ligi okręgowej "Gwarek" wywalczył pod okiem Zygmunta Ficka. Kolejni trenerzy to: Ryszarda Stondzika, Waldemara Waleszczyka, Dariusza Ogońskiego, Jerzego Michajłowa, Henryka Bałuszyńskiego i Jarosława Zajdla.
Z tym ostatnim drużyna osiągnęła największe jak dotąd sukcesy awansując w sezonie 2007/2008 do IV ligi. Drużyna prowadzona przez tego szkoleniowca trzykrotnie wystąpiła w finale Pucharu Polski na szczeblu podokręgu Zabrze, dwukrotnie go wygrywając w sezonach 2009/2010 oraz 2010/2011. Najlepszy wynik w IV lidze to jak dotąd drugie miejsce, które Gwarek osiągnął w sezonie 2009/2010.
W drużynie Gwarka występowali wtedy: Sławomir Czachowski, Maciej Matyjaszczyk, Łukasz Nowak, Radosław Chołuj, Paweł Drapała, Sebastian Kubisz, Arkadiusz Majorczyk, Robert Picuła, Marcin Piekarz, Radosław Salamon, Rafał Krupa, Mateusz Matras, Robert Metelski, Arkadiusz Nurkiewicz, Rafał Szpoton, Tomasz Szpoton, Łukasz Szczygieł, Paweł Wróblewski, Dawid Boczar, Piotr Michalak, Andrzej Sarzała, Damian Starowicz, Grzegorz Sikora, Mikołaj Łaszkiewicz.
W Gwarku od lat prowadzona jest bardzo dobra praca z młodzieżą. Kilku wychowanków z powodzeniem wywalczyło sobie miejsce w pierwszym zespole godnie reprezentując barwy ornontowickiego klubu, dwóch wychowanków poszło jeszcze dalej kontynuując swoje kariery w Piaście Gliwice (Mateusz Matras) oraz w Ruchu Chorzów (Damian Matras).
Sportowa historia klubów z Ornontowic toczy się głównie wokół piłki nożnej.
Nie oznacza to, że nie rodzą się tutaj talenty w innych dyscyplinach sportu.
Przykładem mogą być pingpongiści Gwarka, którzy grają w IV lidze. Amatorzy innych dyscyplin sportowych mieszkający w Ornontowicach, ze względu na brak sekcji w tym mieście, rozwijają swoje umiejętności w klubach miast ościennych.
100 lat to piękny jubileusz. Miał być obchodzony uroczyście w czerwcu. Został powołany komitet, poczyniono przygotowania, z detalami zaplanowano różnego rodzaju imprezy i… wszystko „spaliło na panewce”, a raczej storpedowała to panujące epidemia. Obchody trzeba było przełożyć na czas nieokreślony, ale mamy nadzieję, że ten jubileusz będziemy świętować jeszcze w tym roku.
Tadeusz Piątkowski
P.S. Dziękuję za udostępnienie materiałów i fotografii Zarządowi GKS „Gwarek” oraz P. Kamilowi Grzywokowi z https://historiaornontowic.pl/
Napisz komentarz
Komentarze